Projektuj w zasięgu ręki
Era projektowania znana dziś jako nowoczesna połowa wieku była - i jest - popularna ze względu na dostępność i przystępność cenową. Projekty mebli, które określają styl, są zwykle tak proste i praktyczne, jak są piękne. I wiele dzieł znanych projektantów z połowy wieku zostało stworzonych do masowej konsumpcji (i wyceny). Ideę tę najlepiej podsumowują Charles i Ray Eames, najbardziej znani projektanci z połowy stulecia, opisując swoją własną ideologię: „Jak najlepiej wykorzystać największą liczbę osób za jak najmniej pieniędzy”. Teraz to design w zasięgu ręki.
co oznaczają czarne drzwiWielkie imię: Eames
Sothebys.com Dla tych, którzy dopiero zaczynają odkrywać królestwo nowoczesnego wyposażenia wnętrz z połowy wieku, Eames jest naturalnym punktem wyjścia. Nazwa Eames stała się niemal synonimem nowoczesnego średniowiecza. W rzeczywistości utwory z połowy stulecia, które nie mają śladu twórcy, są często nazywane „erą Eamesa”, aby zwrócić na siebie uwagę.
Nowoczesny wygląd, który zapuścił korzenie w latach 40. i rozszerzył na lata 50., 60. i wczesne 70. w Ameryce, odzwierciedla innowacyjny projekt Bauhaus pochodzący z Niemiec kilkadziesiąt lat wcześniej, mniej więcej w tym samym czasie, gdy powstawał Art Deco. Projektanci tacy jak Charles (1907–1978) i Ray (1912–1988) Eames zbudowali na tym modernistycznym ideale z kolorowymi meblami wykonanymi z giętej sklejki i plastikowymi krzesłami dopasowanymi do kształtu ciała. Ich projekty są uważane za klasykę wśród fanów modernizmu.
Podobnie jak biurko i powrót Eamesa (1954) i krzesło boczne (1958), wiele elementów Eames zostało wyprodukowanych przez Hermana Millera, kolejna nazwa zakorzeniona w klasycznym stylu z połowy wieku.
Harry Bertoia
Aukcje Morphy Rzeźby Harry'ego Bertoi (1915–1978) są szeroko poszukiwane przez miłośników modernizmu. Jest dobrze znany ze swojej „sztuki dźwiękowej”, a także dzieł swobodnych i konstrukcji w kształcie krzaków ze spawanego metalu. Niektórzy używają dużych drutów, prostych lub zakrzywionych, przyspawanych do pozycji, aby tworzyć nowoczesne arcydzieła, które dobrze sprzedają się na sześciu figurach.
W projektowaniu mebli praca Bertoii dla Knoll znajduje się na mapie kolekcjonerów od dłuższego czasu. „W 1950 roku Hans Knoll, jeden z wiodących producentów nowoczesnych mebli w Stanach Zjednoczonych, zlecił wybitnemu amerykańskiemu kowalowi metalowemu i rzeźbiarzowi Harry'emu Bertoia zaprojektowanie kilku krzeseł”, powiedział autor Marvin D. Schwartz w American Furniture: Stoły, krzesła, sofy i Łóżka „Projekty Bertoii przekraczały barierę między dekoracyjnym a funkcjonalnym designem ... jego przedmioty z powodzeniem balansowały między rzeźbą a meblami”.
dywaniki powierzchniowe do podłóg wyłożonych wykładziną„Diamentowe krzesła” Bertoi mają podstawę z kratowego metalu (który widać z tyłu) z pokrowcem z tkaniny. W oryginalnej kolekcji Bertoia dla Knoll było pięć różnych rzeźbiarskich, metalowych wzorów o otwartym splocie. Jak większość projektów Knoll z lat 50. XX wieku, krzesła te były produkowane przez długi czas. Etykiety Knoll Associates były używane do 1969 r .; wersje wykonane od tego czasu są oznaczone Knoll International, gdy etykiety są nadal obecne.
Ludwig Mies van der Rohe
Centrum sztuki i aukcji Rago Architekt i projektant Ludwig Mies van der Rohe (1886–1969) był znany z tego, że powiedział: „Nie chcę być interesujący. Chcę być dobry”. Pożądany czy nie, oprócz przeważnie dobrego designu, jego praca jest jedną z najbardziej interesujących i pożądanych przez fanów nowoczesnego wystroju. Pełnił funkcję dyrektora Bauhaus, szkoły zajmującej się badaniem sztuki współczesnej i designu, od 1930 do 1933 roku, kiedy została zamknięta na wezwanie nazistowskiego dowództwa. Pod koniec lat 30. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal wpływał na społeczność architektów.
Podobnie jak Bertoia, projekty Mies zostały również wyprodukowane przez Knoll Associates. Ta produkcja zaowocowała wieloma projektami, w których wykorzystano otwartą przestrzeń podobną do architektury Miesa, które mają wspornikowo zawieszone fotele zręcznie zawieszone nad powietrzem. Dotyczy to zarówno krzeseł wypoczynkowych Tugendhat, jak i wielu innych projektów krzeseł pochodzących z Bauhaus. Style te zostały szeroko skopiowane od czasu ich wprowadzenia.
Najbardziej znanym projektem Miesa jest jednak krzesło Barcelona. Ta kultowa siedziba została pierwotnie stworzona na Międzynarodową Wystawę w 1929 roku w Barcelonie w Hiszpanii. Knoll International (nazwa firmy od 1969 r.) Nadal produkuje dziś krzesło „mniej znaczy więcej” w Barcelonie.
Marcel Breuer
Sotheby's Marcel Breuer (1902–1981), podobnie jak Ludwig Mies van der Rohe, zaprojektował wiele krzeseł ze stali rurowej dla Bauhaus w Niemczech. Wiele z tych projektów krzeseł wykorzystywało wsporniki i zostały one szeroko skopiowane zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie w latach dwudziestych i trzydziestych. Dla fanów prawdziwego modernizmu oryginały - z ich lekką atmosferą - są znacznie bardziej preferowane niż cięższe odmiany produkowane masowo.
Najsłynniejszy projekt Breuera, krzesło Wassily, powstało podczas jego kadencji jako szef warsztatu stolarskiego, gdy był jeszcze w Bauhaus. Pierwszy przykład tej ekstremalnej odmiany tradycyjnego fotela klubowego powstał w latach dwudziestych XX wieku i nazwano go po prostu modelem B3. Występował zarówno w stylu składanym, jak i stacjonarnym, z paskami tkaninowymi przymocowanymi do stalowych rurek, takich jak stosowane w meblach szpitalnych w ciągu dnia. Te wczesne krzesła są najcenniejszymi przykładami w oczach kolekcjonerów. Po II wojnie światowej model Wassily był produkowany z bardziej znanymi skórzanymi paskami, chociaż dostępny był również materiał.
Kartki z życzeniami dla nowożeńców do wydrukowania
W 1968 roku Knoll zakupił katalog Breuer i zaczął produkować swoje projekty, z których kilka jest nadal dostępnych. Obejmuje to krzesło Wassily w wielu wariantach kolorystycznych, wspornikowe krzesło Cesca w wersjach z ramionami i bez oraz jego popularną kawę Laccio i stoliki końcowe.
Arne Jacobsen
Nowoczesne aukcje w Palm Beach Innym znanym projektantem mebli z połowy wieku, który ma korzenie w architekturze, jest Arne Jacobsen (1902–1971). Ten duński wizjoner czerpał inspirację z modernistycznych projektów Charlesa i Raya Eamesa i współpracował z innymi projektantami przy tworzeniu mebli dla wielu zaprojektowanych przez siebie budynków.
jak usunąć się z listy mailingowej katalogu
Na przykład Jacobsen wymyślił każdy szczegół SAS Royal Hotel w Kopenhadze w Danii. Jednym z mebli do hotelu był jego charakterystyczny fotel Egg z dopasowanym podnóżkiem, zaprojektowany w 1958 roku. Ten wyprofilowany leżak jest jednym z jego najbardziej znanych projektów i jednym z najbardziej popularnych wśród fanów modernistycznych mebli. Do dziś jest produkowany.
Jacobsen stworzył również krzesło Ant i krzesło Swan, a także inne innowacyjne projekty, w tym sztućce, zestawy koktajlowe i zestawy do serwowania herbaty. Wszystkie te są bardzo funkcjonalne, oprócz tego, że są interesujące do wyświetlenia i są dziś bardzo cenne dla kolekcjonerów.
Paul Evans
Sotheby's Projekty Paula Evansa (1931–1987) były coraz bardziej zauważane przez entuzjastów modernizmu w ciągu ostatniej dekady, a wartości odpowiednio wzrosły. Zaprojektował meble dla własnego biznesu, dzieląc się showroomem w New Jersey z Philipem Lloydem Powellem w latach 50., a także dla firmy z Karoliny Północnej, Meble kierunkowe, w latach 60. W latach 70. wrócił do rodzinnego stanu Pensylwania, zatrudniając ponad 85 pracowników, którzy pomogli wypełnić jego nowojorskie salony projektami.
Meble Evansa są znane z użycia rzeźbionych metali, w tym brązu, stali nierdzewnej i miedzi, o silnym wpływie brutalizmu. Jego stoły zwykle składają się z geometrycznej masy metalu lub drewna, czasem przywodzą na myśl naturalne stalagmity, jakby wyrastały z podłogi, a niektóre były zwieńczone szkłem. Jego części skrzyń są często ciężkie i masywne, z frontami, które są podzielone na szereg kwadratów ozdobionych prymitywnie lub są błyszczące i kanciaste, tworząc metalową mozaikę.
Wiele dzieł Evansa zostało zamówionych bezpośrednio przez klientów za pośrednictwem jego pracowni. Były one często w posiadaniu pierwotnych właścicieli, a ich posiadłości udokumentowały pochodzenie, potwierdzając je jako dzieło Evansa, kiedy wchodzą na sprzedaż. Większość z nich jest oznaczona inicjałami „PE” lub pełnym imieniem „Paul Evans”, a także datą złożoną z dwóch cyfr.
